Du froachst mie, wat dat ös? Na, na, nuscht tom Äte! Dat weer e Keerdel, öck meen e Litauer. Amänd e Verbräker. Voader un ons Gendarm häbbe äm jegräpe. Doamols in däm koale Winter von nägenundtwintig. Un dat keem so:

An Hoasesylvester wull Voader noch e Hoaske scheete. Dorom spannd he onse oale Bella vorem Schläde un klapperde so dä Strieker inne Wäse un am Rußstrom aff. Dä Schnee leeg deep, un koalt weret oak. Un kein Hoaske nich to seene. Nu noch schnell dä Strieker am Tatamischker Steenflaster, un denn nuscht nich wie te Hus, dacht he. Un so keem he anne Krant an so e oale Bruchbood vorbie. Dä weer ganz verstiemt, man dä Schornsteen roakd. Der Deikert, sinneert he, foar doch moal ran! Un wat kreech he to seene? Rond om dat Hus eenuntwintig Gänsekäpp öm Schnee.

Biem wiederfoahre wull äm dä Soak nich utem Kopp. Un to Hus angekoame, reep he fix däm Gendarm in Schakuhne an. Dä keem oack foarts, un beide weder rön in däm Schläde on hän noa dä Krant. Ohne Bimmel, versteit sick, ganz stiekum!

Bie dä Koate angekoame bröllt dä Gendarm! "He, ist da jemend?" Man kein Krät reert sick. Aber denn klapperd anne andere Sied von dat Huske een Finster un e Keerdel wie e Eekboom nömmt barfoot Rietut in Richtung Ibenhorster Forst. Voader schricht: "Wenn he äwer däm opene Konoal kömmt, is hä wäch! Packd däm Gendarm biem Ärmel und schleit op dä Bella ön. Man dä Gendarm kunn sich so schnell nich berappele. Sien scheener Bischecker reet bis boawe opp, un he keem jeroad noch riddlings opp dem dohänjogende Schläde to ligge. Man so kreeje se däm "Bumbulis" noch to jriepe, kort vorem Konoal!

Dä Gäns to dä veele Käpp hadd dä Keerdel im Memelland jeklaut un äwer dä Grenz geschmuggelt. Wenn dä Rußstrom oak togefroare wär, opp onse Sied kunn äm dä litauische Zoll nuscht doane.

Uck een Trommelrevolver, Pölzdecke un Dezimoalgewichte had he sick unnerm Noagel jeräte. Ob he dä Gantersch vorem Schlachte noch jewoage hätt?

Vor eene Nacht weer dä "Bumbulis" denn noch bie ons oppem Hoff to Gast. Man öm Peerdsstall, öm Losstall von onse Kobbel Bella. Do kunn he nich rut. Öck hadd doamols dä Böckse voll, man öck häbb äm doch dorchet Astloch jeseene. Meist schleep he im deepe Stroh. Am nächste Dag broacht Voade äm mit- tem Gendarm noa Kaukehme. Mie gruust hiede noch!